Laatste repetitie van dit project

''Weet u het nog 11 april:
De elektriciteit was uitgevallen en we hadden nog niet allemaal betaald.
In het schemer donker zorgde de predikant alhier
voor wat licht.
Bij kaarslicht, candlelight zo u wilt, werd er geoefend.
Keek je omhoog dan zag je de eeuwenoude contouren van de kerk. Dat had iets van mystiek, ontzag en devotie.
Keek je omlaag dan zag je de contouren van vele
vrouwen en was er ruimte voor verbeelding. Wanneer zij zongen in die entourage klonk dat als jonge frisse bloesem in de lente.
Keek je nog verder, dan was daar een dissonant.
Je verwacht onder de kansel een predikant in het zwart maar geen damesfiets van die kleur. Het mooie was wel dat dat rijwiel licht gaf en zo belanden we bij onze dirigent Wim.

Wim, dat betekent zo iets van wilskracht en streven, nogal toepasbaar. Hij zingt, speelt en spreekt. Met Passie.
Over dat laatste, dat spreken, een korte bloemlezing.
Hij zegt b.v.:

In essentie is het goed maar....
De noten moeten tot leven komen.
We moeten gelijk beginnen en gelijk eindigen,
daar tussenin zou het ook gelijk moeten zijn.
Aan het eind is het ook een keer klaar.
Heb ik jullie al gevraagd wat ik ervan vond?
Van punaise tot punaise zingen.
Het liefst heeft hij dat we gaan adem halen,
als dat dan wel moet, dan niet hier maar daar, in maat 53.
Muzikaal kleuren.
Ergens zit er boven ons hoofd een touwtje en daar moet je aan trekken. Bij C staat legato, nee het staat er niet maar moet wel.
Donkerbruin zingen.
Tot zo ver, de rest kon ik niet verstaan.

We komen allen, en dat is opmerkelijk, uit verschillende kerkstromen. Het is aan Wim dat turbulente stromenland in één bedding te krijgen en te houden.
Bassen, tenoren, alten, sopranen vloeien samen en door elkaar heen en dat tracht de dirigent zuiver en harmonisch te laten klinken.

Ik weet niet hoe u het vergaat maar het lied de Heer is mijn Koning komt telkens weer terug. De Heer is mijn Koning, dan zeg je nogal wat.

Dat samen te zingen geeft verbinding en klinkt over kerkmuren heen. Mooi en rijk is dat.

Tot slot voor Wim en het bestuur, Annemieke, Anne, Judith en Marleen heb ik
potje honing, voor hun werk achter de schermen.
Honing is zeer goed voor de stem. Vandaar.
Natuurlijk hebben we dat allemaal nodig maar dan moet u vanaf nu bij het bestuur zijn.
We gaan nu koffie drinken.
Wim wat we willen zeggen met dit alles; We gaan ons best doen

Dank u wel én geen millimeter gezakt!''